Drie belangrijke activistische kunstenaars – de legendarische cameraman en filmmaker Haskell Wexler (Medium Cool), Hubert Sauper (Darwin’s Nightmare) en de wereldberoemde fotojournalist Susan Meiselas – wisselen van gedachten over het verschil tussen feit en fictie en de ethiek van het filmen van een ander.
De onoplosbare en steeds oplaaiende discussie draait om vragen als: wat is waarheid? Wie vertelt het verhaal? Wiens verhaal is het? Een documentaire is een vertelling zonder fictie, zo luidt de algemene opvatting volgens Sauper. Fictie kan onecht zijn, maar soms kan het juist de waarheid bevatten. Zodra je iets door de lens vastlegt, wordt het sowieso jouw mening, jouw fictie, jouw verhaal, zegt Wexler.
Sauper kreeg te maken met een haatcampagne van de president van Tanzania, die zijn beelden van wapenhandel en prostitutie leugenachtig vond. Meiselas is nooit verkeerd begrepen. Ze maakte in de jaren tachtig onverschrokken foto’s van de massaslachting in El Salvador, waarvan “niemand ooit zou zeggen dat dit fictie is”. Hun uit de losse pols gefilmde, levendige discussies aan de keukentafel zijn doorsneden met beelden uit hun films en fotowerk.
Stills
