“Zorg dat het echt lijkt”, waarschuwen de klanten van een fotostudio in Pakistan. Ze willen een foto waar ze op staan met meisjes, het liefst met een geweer in de hand of zittend op een motor, al hebben ze niets van dit alles. Dus wordt hun beeltenis in stockfoto’s geplakt. In zekere zin verkopen deze studio’s een leugen, maar tegelijk tonen de foto’s de dromen en ambities van de Pakistaanse klandizie.
Fotojournalist en regisseur Danial Shah focust op het neppe om licht te werpen op het echte. Terwijl een fotograaf oneffenheden wegpoetst, bespreken ze waarom een witte huid beter wordt gevonden dan een zwarte. En te midden van de gefotoshopte beelden licht Shah zijn plan toe om het land te ontvluchten, terwijl een fotograaf hem vertelt over de genocide op de Hazara’s.
De een verdient zijn brood met het maken van nepfoto’s, de ander verkoopt echte nieuwsfoto’s aan Amerikaanse kranten zoals The New York Times. Hoewel de fotografen en de filmmaker zich op tegengestelde manieren tot de werkelijkheid verhouden, beginnen de grenzen tussen hen te vervagen. Ze richten hun camera’s op elkaar en worden zo het onderwerp van elkanders werk.
Stills
