In deze filmische liefdesverklaring aan Barcelona, de plek die filmmaker Alba Cros Pellisé haar thuis noemt, speelt de zon in vrijwel elk (analoog) shot een belangrijke rol. Barcelona is de stad waar ze voor het eerst andere lesbische vrouwen ontmoette, waar ze geliefden vond en waar haar zelfgekozen familie woont. Ze filmt hen in hun huizen en op straat, terwijl het zonlicht op de straatstenen, muren en over gezichten strijkt. Haar dagboekachtige voice-over wordt aangevuld met tussentitels, jazzy muziek en het karakteristieke, nostalgische geluid van lopende film.
Liefdevolle opnames van geliefden, moeders met hun jonge kind en vriendinnen op een terras worden ritmisch versneden met beelden van wolkenluchten met zonnestralen, schaduwspellen en de schittering van de zon op het water. Hoewel ze vertelt dat het lastig het is om je eigen plek te vinden in een wereld waarin je ‘anders’ bent, stelt de filmmaker nadrukkelijk dat dit geen politieke film is. Het is een persoonlijk, intiem en warm filmportret van de stad die haar de liefde leerde kennen. In deze door de zon verlichte straten is, althans even, geen plaats voor duisternis.
Stills
