De in Parijs gevestigde filmmaker Mehran Tamadon is niet meer in zijn geboorteland Iran geweest sinds de autoriteiten hem, vlak na de opnamen voor zijn documentaire Iranian, te kennen gaven dat hij er niet meer welkom is. Een pijnlijke uitkomst, zeker voor iemand die met zijn werk zo uitdrukkelijk een gesprek op gang probeert te brengen.
Op zoek naar een uitweg uit deze impasse kiest hij, typerend genoeg, opnieuw de weg van de dialoog. In My Worst Enemy (gefilmd nog voor de keiharde repressie die volgde op de protestgolf van 2022) vraagt hij uitgeweken landgenoten om hem in een leegstaand Parijs appartement te onderwerpen aan een reeks verhoren, waarbij zij uit hun ervaringen met de politie putten om zelf in de rol van ondervrager te stappen.
Ze kennen alle trucs waarmee arrestanten tot valse bekentenissen worden gedwongen, wat weer leidt tot prangende reflecties op de aard van het systeem en de vraag of iedereen dader kan worden. Wanneer een van de deelnemers (actrice Zar Emir Ebrahimi) het project zelf gaat bevragen, komt er voor Tamadon werkelijk iets op het spel te staan.
Stills
