Na veelgeprezen essays als dial H-I-S-T-O-R-Y (1997) en Double Take (2009) ontrafelt Johan Grimonprez dit keer de dekolonisatie van Congo. Scherp schetst hij de internationale context van Koude Oorlog, Amerikaanse burgerrechtenbeweging en de Beweging van Niet-Gebonden Landen in de VN, en zoomt dan in op de moord op Congo’s eerste democratische leider Lumumba in 1961 en de directe betrokkenheid van Belgische en Amerikaanse overheden, die het Congolese uranium niet kwijt wilden.
Deze hogedrukpan van kolonialisme, kapitalisme en racisme kruidt Grimonprez met jazz. ‘Jazz-ambassadeur’ Louis Armstrong werd door de VS naar Congo gezonden als rookgordijn voor het omverwerpen van Lumumba’s regering, terwijl muzikanten als Abbey Lincoln en Max Roach de VN-Veiligheidsraad binnendrongen in protest tegen diens executie.
Intussen worstelen Armstrong en anderen met een pijnlijk dilemma: hoe kunnen ze een land vertegenwoordigen waar rassensegregatie nog springlevend is? Muziek drijft de jazzy gemonteerde documentaire, die op Sundance de Speciale Juryprijs won, voort tot in het heden, waarin Congo nog immer lijdt onder de neokoloniale strijd om grondstoffen.
Stills
