Herinneringen aan een queer liefde die online werd beleefd en niet mocht duren, want een van de twee stierf. Verlangende lichamen die elkaar nooit raakten, twee ver verwijderde werelden, maar harten die samen waren.
“Seks is een verhaal, net als een telefoontje met slecht nieuws of een Instagram-account dat iemand vergeet te verwijderen. Maar liefde zou ik geen verhaal willen noemen, misschien is het een oceaan die zich ver uitstrekt, zo ver als we het maar willen zien.”
Poëtisch en experimenteel is deze associatieve beeldenstroom, deels in splitscreen, met landschappen en straten, bloemen, zon en regen, een hand, een zeegezicht, een computerscherm, een chat, een bed – en soms een flits van een gezicht of een suggestie van intimiteit. Nu eens helder, dan weer ruw en onscherp zoals homemovies en herinneringen kunnen zijn. Begeleid door bespiegelingen van twee stemmen, als voice-over en als poëtische tekst (van de gestorven queer dichter Kevin Killian) in beeld, tot tegen het eind filmmaker Jordi Wijnalda zelf de vertelling overneemt.
Stills
