Een jongetje dat opgroeit in de bergen filmt zijn thuisomgeving. Hij toont zijn zus, zijn vader, hun huis met boomhut in de tuin en de oude hond van het gezin. Hij rent en fietst rond met de camera in zijn hand, wat zorgt voor schokkerige, chaotische beelden die passen bij het energieke leven van een kind.
Flarden uit een jong leven komen voorbij, maar oppervlakkig is het bepaald niet. Uit de gedachtestroom van de kleine jongen vloeien observaties die een opvallend filosofische inborst doen vermoeden. Hij denkt diep over het leven na en doorvoelt alles net zo intens, blijkt als hij openhartig vertelt over zijn twijfels en angsten, of huilend onder de dekens verdwijnt.
Maar zoals dat gaat in een kinderleven wordt hij een moment later alweer gegrepen door iets anders, iets alledaags, en kan een existentiële gedachte of wijze levensopvatting net zo makkelijk overgaan in het roepen van de hond of het dollen met zijn grote zus.
