The Color of Pomegranates
Ruim een halve eeuw na zijn verschijning is The Color of Pomegranates, over het leven van de achttiende-eeuwse Armeense dichter en minnezanger Sayat-Nova, nog altijd een uniek werk van visuele poëzie. De term biografische film schiet hopeloos tekort, maar tegelijk is het misschien wel de ultieme biografische film. Een film die een leven niet reduceert tot een reeks feiten en mijlpalen, maar vangt in een lappendeken van impressies. In beelden, dichtregels en muziek. In flarden folklore, geschiedenis en religie, die samen de wortels van een bestaan vormen.
Sergej Paradzjanov (Jean-Luc Godard noemde hem eens de “meester van de tempel” die cinema heet) vat die impressies in op traditionele Armeense en Perzische miniaturen geïnspireerde tableaux vivants, die abstracte symboliek verweven met een rijkdom aan textuur, beweging en kleur. Boeken die te drogen liggen in de zon, wol geverfd in de kleuren van de nationale vlag, het ‘bloed’ dat uit een granaatappel vloeit.
De visuele dichtkunst van Paradzjanov kon de Sovjet-censoren niet bekoren – men vond de film niet ‘educatief’ genoeg – maar betoverde sinds de eerste uitbreng al generaties filmliefhebbers.