Een persoonlijk en experimenteel verslag van het bezoek in 1971 van filmmaker Jonas Mekas aan zijn geboortedorp Semeniškiai in Litouwen, twintig jaar nadat hij dat land voor het laatst had bezocht. Mekas vluchtte in de oorlog voor de nazi’s en belandde in 1949 in New York, waar hij een spil werd van de experimentele cinema.
Korte, fragmentarische impressies van zijn Litouwse trip, waarop hij zijn oude huis bezoekt en zijn moeder en andere familieleden weer ziet, vormen het middendeel van dit reisverslag. Ze worden voorafgegaan door zwart-witbeelden van de gemeenschap van ontheemden in het Brooklyn in de jaren vijftig, en gevolgd door een slotdeel waarin de filmmaker bij bevriende kunstenaars in Wenen verblijft.
Bij de zwijgende beelden van zijn reis vertelt de stem van Mekas over zijn verleden, over verlies, over terugvinden. Serene beelden worden afgewisseld met fragmentarische, beweeglijke, schokkerige opnamen, snel gemonteerd en vaak over- of onderbelicht. Mekas toont kiekjes uit het persoonlijk leven van alledag, als het bewegend dagboek van een
allesfilmer.
Stills
