Van 2003 tot 2007 volgde Brigitte Weich vier vrouwen van het Noord-Koreaanse voetbalelftal voor de documentaire Hana, dul, sed… (2009). In dit vervolg reflecteren de vrouwen op hun voetbalavontuur, dat hen in 2007 tot in de kwartfinales van het WK bracht, en hun leven daarna. Opvallend open spreken ze over hun families, vriendschap en hun onvoorwaardelijke liefde en inzet voor het vaderland.
Naast de voormalige voetballers introduceert de film de vrouwelijke regisseur van een televisieserie die over het vrouwenelftal werd gemaakt rond dezelfde tijd dat Weich haar eerste documentaire maakte. Fragmenten uit die serie, die een gefeminiseerde en geromantiseerde versie van het succesverhaal van het elftal presenteert, maken van de film ook een subtiel onderzoek naar de prominente rol van beeldvorming in een dictatuur als Noord-Korea, waar in de achtergrond altijd wel een portret of standbeeld te zien is van de ‘eeuwige leider’ Kim Il-sung.
Onnadrukkelijk legt de documentaire de constructie van de weergave van de geschiedenis bloot, en slaagt er tegelijk in het vaak wat groteske imago van Noord-Korea iets meer dimensie te geven.
Stills
