“Sommige dagen gaan heel snel, en sommige weken gaan heel langzaam”, zegt iemand over het werken in een van de steengroeves op het Canadese eiland Texada. De menselijke beleving van tijd is relatief. Maar het is niets vergeleken met de tijdschaal van de kalksteen die er wordt afgegraven. Die stenen dragen de geschiedenis – niet alleen die van de mensheid, maar van de hele aardse historie. En wij graven het af, vermorzelen het, en verwerken het in, pakweg, tandpasta.
De virtualrealitydocumentaire Texada plaatst die twee belevingen van tijd tegenover elkaar: de menselijke en de geologische. Visueel wordt afgewisseld tussen gefilmde beelden van het eiland en meer abstracte animaties. Ondertussen vertellen bewoners van het eiland in voice-over over hun leven daar, en probeert iemand anders ons te doordringen van de onbevattelijke immensiteit van de tijd en de nietige rol van de mens daarin. “We zijn slechts een twijgje aan de immense levensboom, ergens bungelend aan het eind van een tak.”
Stills
