In dit originele en humoristische zelfportret dat meandert tussen hoop, wanhoop en hartzeer, volgen we de hoofdpersoon Rogier Kappers zeven jaar lang. Hij wil de droom waarmaken die hij als negenjarig jongetje had: een orgel bouwen van zingende glazen en daar beroemd mee worden. Onverwoestbaar optimistisch of naïef-impulsief?
“Hij dacht altijd dat hij op zijn 52ste binnen zou zijn, maar dat was duidelijk niet gelukt”, aldus de ironische voice-over. Een dromer was hij altijd al, vol ideeën en projecten die hem geluk of fortuin moesten brengen, maar er ging altijd wel iets mis. Onzeker maar koppig zoekt Kappers, alias de Glazendraaier, nu zijn weg als straat- en podiummuzikant. Hij krijgt de handtekening van idool Arvo Pärt, oefent zijn vingers kapot op die hemels klinkende glazen, en ziet tussen Dubai, Podium Witteman en het vertwijfeld klussen aan zijn vakantiehuisje hoe ook dit project even onverwacht kan lopen als het leven zelf. Of zoekt hij eigenlijk de liefde?
Een glorieus coming of old age-drama, waarin zijn vader nuchter commentaar levert en creatieve ambitie voortspruit uit het gevoel dat de tijd dringt en alles anders moet.
