Het is hard werken in El Eco, een afgelegen Mexicaans dorp, voor alle familieleden. Maar het zijn de jongsten, en dan met name de meisjes, die we van dichtbij volgen. Tegelijk met Monse leer je oma in bad doen, met Luz Ma hoe je een maisplant kapt en met haar broertje Toño dat je de afwas gewoon voor je zus mag laten staan. Op weg naar volwassenheid dromen ze weg van het alledaagse.
Naar school gaan, daarna hout sprokkelen, afwassen, schapen slachten en ze helpen bevallen, terwijl je fantaseert over geld verdienen, leraar worden of het leger ingaan. Zodat je voor jezelf kunt zorgen, en niemand anders het hoeft te doen. Zoals het hier normaal is dat de mannen het geld verdienen, en dan ook nog ver weg, in de stad. De mores van het dorp conflicteren niet zelden met de puberende dochters, die zich, desondanks, zadelloos op hun paard thuis voelen in de bijna mythische omgeving.
Het levert een ingetogen beschouwing op vanuit feministisch perspectief, op een manier die kenmerkend is voor de regisseur: gevoelig, bescheiden, maar niet minder kritisch. En met eerbied voor het sprookjesachtige landschap van het noorden van Mexico.
Stills
