De Argentijnse zussen Julia en Claudia Meirama waren veelbelovende architectuurstudenten aan de universiteit van La Plata, totdat Claudia in 1977 onder de dictatuur ontvoerd en gemarteld werd en naar Zweden moest vluchten. Julia bleef achter in het noorden van Argentinië. Jarenlang schreven ze elkaar brieven in een poging de afstand te overbruggen.
Uit die correspondentie wordt in A While at the Border uitgebreid voorgelezen, om van dichtbij te begrijpen hoe een leven opnieuw wordt opgebouwd na het overleven van een moorddadig regime. De beelden van de film bestaan louter uit alledaagse stadslandschappen in hun beider landen: kantoren, metrogangen, roltrappen, parken, restaurants, voetbalvelden.
De zussen schrijven elkaar niet alleen openhartig over de liefde, de studie en hun moeder, maar ook over de positie van vrouwen, toenemende werkloosheid en de politieke situatie in Argentinië. Naarmate de jaren verstrijken, schetsen de brieven steeds scherper hoe de verschillen in de twee landen concrete gevolgen hebben voor de zussen, wier levens tot hun eigen verdriet al verder uiteen gaan lopen.
Stills
