In 2015 werd Brazilië getroffen door de grootste milieuramp uit zijn geschiedenis. De dam van een mijnreservoir brak, waarna veertig miljoen kubieke meter giftig slib de Rio Doce instroomde. De vervuiling verspreidde zich vervolgens over honderden kilometers tot aan de Atlantische Oceaan.
Filmmaker Claudia Neubern wil met eigen ogen zien wat de gevolgen zijn voor de bewoners van het gebied. Ze spreekt met vissers die geconfronteerd worden met een dode rivier en met boeren van wie de gronden onbruikbaar zijn geworden.
Neubern richt zich vooral op Joelma, een boerin die compensatie eist om de schade aan haar akkers en boomgaarden te herstellen. Ze accepteert niet dat het mijnbouwbedrijf haar, en vele van haar lotgenoten, met een fooi probeert af te schepen. Op hun reis stroomafwaarts langs de Rio Doce spreken Neubern, Joelma en haar dochters andere strijdvaardige vrouwen en zien ze hoe een welvarende gemeenschap kapot is gemaakt door hebzucht. Ondertussen blijven de treinen met ijzererts door de vallei rijden, symbool van de almacht van de mijnbouwindustrie.
Stills
