Je kunt een dode schrijver natuurlijk niet vragen wat ze vindt van een brief die postuum aan haar gericht is, maar Virginia Woolf zou vast verguld zijn met Paul B. Preciado’s sprankelende en erudiete filmische betoog. Knipogend naar haar baanbrekende roman uit 1928 noemt de transactivist en filosoof zijn filmdebuut Orlando, My Political Biography. “Ik leef, ik ben voortgekomen uit jouw verbeelding”, zo vertelt hij haar.
In die verbeelding transformeert een adellijke jongeman van de ene op de andere dag in een vrouw. In onze samenleving is dat transitieproces een risicovolle en moeizame onderneming. De pas vijftienjarige Ruben Rizzi noemt zichzelf daarom nadrukkelijk trans jongen, ter erkenning van zijn geschiedenis. Rizzi is een van de 26 hedendaagse Orlando’s in de leeftijd van acht tot zeventig die, getooid met een barokke witte kraag, hun verhalen vertellen. Preciado versmelt hun getuigenissen op adembenemende wijze met passages uit Woolfs Orlando.
Voor zijn visuele en filosofische verkenning van de transgender ervaring weerstreeft hij niet alleen het binaire denken, maar negeert hij ook de grenzen tussen documentaire en fictie.
Stills
