In 1964 begon Eduardo Coutinho aan een film over João Pedro Teixeira, een leider in boerenprotesten in de Braziliaanse staat Paraíba die in 1962 was vermoord in opdracht van de landeigenaren tegen wie hij zijn volgers opzette. Teixeira’s weduwe Elizabeth, zelf ook actief in het boerenverzet, zou in de film zichzelf spelen. De productie werd echter opgebroken na de militaire staatsgreep – de pakweg veertig procent van de film die was gedraaid, werd geconfisqueerd, en leden van de cast en crew werden gearresteerd.
In 1984, toen de militaire dictatuur op haar einde liep, keerde Coutinho terug naar Paraíba, met het twintig jaar eerder gefilmde materiaal onder zijn arm. Hij bezoekt medewerkers van weleer, waaronder Elizabeth Teixeira, en laat hun de oude beelden zien. Zo creëert hij tegelijk een portret van de jaren zestig vol volksprotest, van de jaren tachtig waarin datzelfde protest opnieuw de kop opsteekt en van de tijd die tussen die twee momenten in verstreken is.
Stills
