Met de leegloop van een afgelegen, in verval geraakt Bulgaars bergdorp lijkt ook een einde te komen aan een traditionele manier van leven. In deze poëtische, soms tragikomische film worden de laatste overgebleven bewoners gefilmd vanuit het perspectief van enkele gedomesticeerde dieren. Er is veel aandacht voor geluid, licht en beweging: een overlopende emmer, zonlicht dat door een ritselend bladerdek danst, tikkende mierenpootjes, een koebel die klingelt in de wind.
De makers focussen op de zintuiglijke waarneming van de dieren en schrijven ze geen gedachten of gevoelens toe. Dat doen de dorpelingen daarentegen wel. Heeft een buurvrouw haar alcoholistische, gewelddadige zoon als straf omgetoverd tot ezel of was het juist om hem te beschermen? Is de kat bezeten door een vampier? Fascinerend is het contrast tussen hun angsten en bijgeloof en de nuchtere, soms harde manier waarop ze de dieren behandelen.
Naast de licht experimentele muziek van de soundtrack klinkt af en toe een prachtig traditioneel lied van de vrouwen, die zowel solo als meerstemmig zingen.
Stills
