In het Japanse kustplaatsje Ushimado ligt het shinto heiligdom Gokogu, waar een kolonie zwerfkatten verblijft. Kalm observeert deze film hoe de dieren er een thuis hebben gemaakt. Wachtend tot ze vis krijgen toegeworpen, schuilend tijdens een regenbui.
Net als in zijn eerdere documentaires Peace (2010) en Inland Sea (2018) vallen het geduld en de gemoedelijkheid op waarmee regisseur Kazuhiro Soda zijn onderwerp benadert. Hoe hij de tijd neemt om te observeren, of juist een praatje aanknoopt. Want hoewel de katten de hoofdpersonen zijn, is dit ook een portret van de mensen die op deze plek komen en gaan.
De vrijwilligers die de katten te eten geven, rommel uit hun oogjes wrijven en ze vangen om ze te laten steriliseren in een poging de populatie terug te dringen. De vrouw die uitlegt dat ze thuis geen katten mag houden. Maar ook de tachtigjarige tuinman, die het niet zo heeft op de in zijn bloemperken poepende poezenbeesten. Begripvol registreert Soda de meningsverschillen, maar uiteindelijk toont The Cats of Gokogu Shrine vooral hoe deze plek voor zowel mens als kat een toevluchtsoord is.
Stills
