Op de afdeling gynaecologie en verloskunde van een Frans ziekenhuis komt het hele leven voorbij: van de verwekking van nieuw leven – soms ongepland, soms geholpen door de modernste technieken – via zwangerschappen, geboortes, ziektes als endometriose en kanker, hormonale perikelen, tot die onvermijdelijke laatste levensfase: de dood.
Met een kleine vrouwelijke crew bracht Claire Simon lange periodes door in de verpleegzalen en spreekkamers. Met veel geduld en compassie wisten ze de complexe materie en emoties in het ziekenhuis te vangen. In de spreekkamers zien we het geduld of juist de frustratie van artsen die ingewikkelde gesprekken voeren, zorgvuldig zoekend naar een balans tussen medische feiten en betrokkenheid. De toch al openhartige film krijgt een extra laag wanneer Simon onverwacht zelf patiënt wordt.
Of het nu gaat over geboorte, ziekte of de dood, het verhaal van iedere patiënt is uniek en universeel tegelijk. Simon toont ze zonder introductie of context. Alsof ze wil zeggen: het maakt niet uit wie deze patiënt precies is: dit zijn ónze lichamen.
Stills
