Opgetogen staart Jasmin naar het scherm van de laptop waarmee zij videobelt met haar vader in het verre Somaliland. Of daar egels zijn, vraagt Jasmin hem. Geen onbelangrijke vraag, want binnenkort gaan zij en haar broertje en zusjes er wonen. Ooit ontvluchtte haar vader het oorlogsgeweld in zijn geboorteland Somaliland. In Finland vond hij een tweede thuis en werden zijn vier kinderen geboren. Maar hij miste Somaliland, was het racisme in Helsinki beu en besloot met zijn gezin terug te keren.
Vanuit het perspectief van de sprankelende Jasmin wordt dit ingrijpende proces getoond. Ze moet afscheid nemen van alles wat haar vertrouwd is: de koude Finse winters, de speelplaats in de buurt, haar beste vriendin Maryam. De camera volgt haar naar haar nieuwe thuisland, waar de geuren en kleuren nog zo vreemd zijn. Waar in het grote nieuwe huis verwarrend veel familie rondloopt en er zonder bestek wordt gegeten. Waar misschien niet veel egels zijn, maar wel heel veel kamelen. En waar haar, voor het eerst, niet steeds wordt gevraagd waar ze vandaan komt.
