In een aftands appartement in New York maken acht junkies jazzmuziek, terwijl ze wachten op hun drugsdealer. Ondertussen probeert de pretentieuze filmmaker Jim Dunn (William Redfield) een documentaire over deze mannen onder invloed te maken. Shirley Clarke speelt in haar provocerende speelfilm met documentaire en fictie, en steekt zo de draak met de cinéma vérité. De heetgebakerde Dunn maant de mannen om vooral naturel te zijn: “Ik probeer gewoon een eerlijk menselijk document te maken.”
Met zijn rusteloze camerawerk, geïmproviseerde dialogen en onderkoelde score van jazzpianist Freddie Redd en saxofoonlegende Jackie McLean groeide The Connection (1961) uit tot een van de invloedrijkste werken van de Amerikaanse onafhankelijke filmbeweging. Clarke verbeeldt op rauwe wijze de van bebop doordrenkte tegencultuur van de vroege jaren zestig én de gevoelens van desillusie.
Haar subversieve bewerking van Jack Gelbers toneelstuk, met Living Theatre-acteurs, werd prompt verboden wegens onfatsoenlijk taalgebruik. Clarke won de twee jaar durende juridische strijd. Toch bleef de film daarna jarenlang ongezien.
Stills
