Op zestienjarige leeftijd werd Martha Coolidge verkracht door een medescholier. Die ervaring en vooral de emoties en retoriek in de nasleep ervan vormen het vertrekpunt voor deze Brechtiaanse film, waarin Coolidge die gebeurtenis verfilmt en daarbij het maakproces op de voorgrond plaatst.
Vanaf het begin is er een helder onderscheid tussen de fictiescènes, die bewust een tikje geaffecteerd zijn, en de documentaire sequenties waarin de acteurs hun rollen en eigen ervaringen bespreken. Zo ontstaat een dialectische film over de grijze gebieden van adolescentenseks. Dat web van onzekerheid, onwetendheid, prestatiedrang en privilege dat zo makkelijk kan veranderen in een giftige cocktail.
Coolidge compliceert de boel nog eens in de intense repetitiescènes, waarin voor de kijker vaak niet duidelijk is welke afspraken er zijn gemaakt en of die afspraken nageleefd worden. Zo betreden die scènes ook zelf grijs gebied wordt de kijker gedwongen om onder ogen te zien hoe makkelijk grenzen vervagen, verlegd en overschreden worden als ze niet helder getrokken zijn.
Not a Pretty Picture is gerestaureerd door het Academy Film Archive en The Film Foundation, met financiering van de Hobson/Lucas Family Foundation.
Stills
