Met haar vier teamgenoten traint de 13-jarige turner Nastia uit Kyiv intensief voor de nationale kampioenschappen in Oekraïne. Tussendoor maken ze dansfilmpjes, halen ze acrobatische toeren uit en is er een hoop gegiechel. Nastia weet dat ze alles aankunnen, als ze maar samen zijn. En dan breekt er oorlog uit. Nastia’s ouders sturen haar met oma naar Duitsland, in de hoop dat de scheiding tijdelijk zal zijn.
In de voice-over vertelt Nastia in deze jeugddocumentaire zelf hoe ze dat heftige jaar beleefde. Hoe ze halsoverkop het land moest verlaten en daarna wekenlang binnenzat in een Duitse flat. Verdrietig kijkt ze de zorgeloze filmpjes terug die ze zo kort geleden nog met haar besties maakte. Aan de telefoon met haar ouders zegt ze dapper dat het goed gaat. Dat is niet zo. Ze maakt zich zorgen: zou ze hen en haar geboorteland ooit nog terugzien?
Pas als ze zich in Duitsland aansluit bij een lokale turnclub voelt ze zich weer iets beter. De oorlog blijft, maar deze omgeving voelt toch als een soort van thuis. Een portret over een veerkrachtig meisje, hechte familiebanden, vriendschappen en over hoe je steun kan halen uit sport.
Stills
