“Ik reis door het geheugen van Cuba. Zonder kaarten, zonder kompas, met camera.” Zo begint Marcos Pimentel dit project, een tweedejaars opdracht voor de Cubaanse filmacademie EICTV.
Op 16mm en in statische shots legt de regisseur het eiland vast; van geruïneerde gebouwen tot trillende zwerfhonden en van overvolle bussen tot puppy’s die hun eerste bad krijgen. In een voice-over spreekt een verteller op dromerige wijze over de Cubanen, hun gebruiken en over de camera als een instrument om herinneringen vast te leggen en op te halen.
Niet lang na Isla begon Pimentel documentaires vanuit Brazilië te maken. Ondanks die locatiewissel is het niet moeilijk om in dit vroege schoolproject een blauwdruk van zijn latere werk te zien. Neem de documentaire Skin, die in 2021 op IDFA draaide, over de vele muurschilderingen die Belo Horizonte rijk is. Net als Isla is deze verstilde stadssymfonie een oefening in geduld, maar onder de oppervlakte broeit een gemeenschap die niet kan en wil vergeten.
