Leoneidi is slechts twaalf jaar oud en al moeder. Gedurende vrijwel haar hele zwangerschap, zo stelt ze met uitgestreken gezicht, lag ze in het ziekenhuis, zonder steun van haar ouders. Nu woont ze samen met de vader van het kind, die haar aan de lopende band huishoudelijke bevelen geeft.
Haar leven is verdeeld tussen ouderlijke verantwoordelijkheden en kinderlijke speelsheid: het ene moment wast ze haar baby, het volgende moment bindt ze speelgoedautootjes achter een puppy om te zien of er een treintje ontstaat.
Regisseur Diana Montero spendeerde veertig dagen in het zuidelijke Cubaanse berggebied Sierra Maestra, op zoek naar een onderwerp. De documentaire – een tweedejaarsproject voor de Cubaanse filmacademie EICTV – schoot ze uiteindelijk in slechts een week. Montero, die Leoneidi zelf interviewt, is louter te horen als ze vragen stelt. Haar toon is neutraal genoeg om oprechte antwoorden uit te lokken, maar haar vragen verraden een prangende interesse naar een leven dat totaal haaks staat op het hare. Diana Montero werkte aan haar eerste lange film toen ze in 2020 op 34-jarige leeftijd overleed.
Stills
