In Quito, de hoofdstad van Ecuador, is de aanzwellende voetbalkoorts in aanloop naar het wereldkampioenschap voetbal in 2002 alomtegenwoordig. Ook bij de achtjarige Julián thuis. Zijn ouders kijken voetbal en praten erover. Op school kijkt iedereen uit naar de pauze om zélf een balletje te trappen. En na schooltijd opnieuw. Iedere vrije minuut lijkt om die bal te draaien, op een speelse, zorgeloze manier.
Despelote volgt het perspectief van een kleine voetbalfanaat. De speler trapt, middels een spelcontroller en door de ogen van Julián, tegen de ballen die zijn kant opkomen. Door steeds naar die bal te draaien, ermee te dribbelen en te schieten, wordt de wereld iets groter. Soms, bijvoorbeeld achterin een rijdende auto, of aan de hand van moeder, wordt de speler in een situatie meegevoerd. In andere, elkaar opvolgende scènes gaat men juist zelf op onderzoek uit.
Het open world-design laat regelmatig verschillende spelkeuzes open. Kleine, sociale interacties, flarden van gesprekken en een vrolijke soundtrack scheppen een sfeer van zorgeloosheid, vrijheid en eindeloze zomermiddagen, gevuld met kleine en grotere avonturen.
Stills
