Met een tolk en een camera reist de Egyptische documentairemaker Ibrahim Nash’at in 2021, daags na de terugtrekking van het Amerikaanse leger, naar Afghanistan. Om te aanschouwen, zoals hij het zegt, in wier handen het land is achtergelaten. Hij krijgt toestemming om een commandant van de taliban te volgen die zich installeert op Hollywoodgate, waarvan wordt beweerd dat het een verlaten CIA-basis is. Het is een fase waarin de taliban zich transformeren van guerrillabeweging naar een militair regime.
Hoe werk je onder de controle van zo’n organisatie, die jou beschouwt als pion in hun propaganda? Het antwoord van deze film ligt in de schijnbaar onbeduidende momenten, die als doorkijkgaten in dat imago fungeren. Een absurdistische inspectie van achtergelaten gymtoestellen, een nachtelijke militaire operatie waarbij Nash’at aan de kant van de weg moet wachten. In plaats van te stoppen met filmen, richt hij zijn camera op de maan, met het geluid van schoten in de verte. Zo ondermijnt hij het verhaal dat de taliban willen vertellen, zonder het gevaar ervan te bagatelliseren. Een complexe koorddans die de film met verve uitvoert.
Stills
