Na het overlijden van een oom reist filmmaker Aïcha Chloé Boro vanuit Frankrijk, waar ze al twaalf jaar woont, naar haar familie in Dédougou, Burkina Faso. “Teruggaan is moeilijker dan vertrekken”, zegt ze, en al wordt ze warm onthaald, haar levendige en intieme film maakt op subtiele wijze duidelijk waar dat gevoel vandaan komt.
De veelkoppige familie blijkt sinds de begrafenis van haar oom, die 22 kinderen had, in een strijd verwikkeld. Sommigen willen zijn erf verkopen, anderen verzetten zich hier hevig tegen. Welk erfenisrecht moet gevolgd worden, dat van de Mandingo-islam of het recenter geïmporteerde Franse recht?
Bij haar nichten en tantes ziet Boro hoe haar leven óók had kunnen verlopen: de vrouwen moeten zich schikken in een passieve rol, terwijl ze zingend alles becommentariëren. Tegelijkertijd bleef ze verstoken van waardevolle tradities. Het familie-erf herbergt de begraven navelstrengen van alle in de familie geboren baby’s, behalve de hare. Het is een van de redenen waarom het erf meer is dan een stuk grond.
Stills
