You Are the Truck and I Am the Deer

Met een overrompelende storm van beelden en geluiden prikt en roert deze korte film in het gevoel van pijn te zijn gedaan. Als een kind dat aan de nog rauwe korstjes van een wond pulkt.

De bron van die pijn blijft abstract. Het is de uitwerking ervan die deze studentenfilm voelbaar maakt in een collage van poëzie, animatie, filmbeelden waar overheen geschilderd, getekend en gekrast is. Een zelfbeeld dat in stukken gescheurd is, een lichaam dat voelt als een open wond. Emoties die als schuurplekken aan het oppervlak liggen. Maar ook: de mogelijkheid tot metamorfose.

Met een almaar opstuwend ritme beweegt de film zich richting de dunne grens tussen zelfdestructie en wedergeboorte.