Ruim een jaar nadat ze Iran heeft ontvlucht, wordt de jonge filmmaker Sara Fattahi geconfronteerd met een leegte. Waar komt dat gevoel vandaan, alsof er een stuk van haar mist? Ze grijpt naar haar telefoon om antwoorden te vinden.
Het verticale telefoonscherm is alles wat Somewhere to Be laat zien. Een even opvallende als slimme vormkeuze – ligt in onze smartphones niet het hele album van ons leven opgeslagen? Maar als Sara op zoek gaat naar de vrienden met wie ze in Iran studeerde, musiceerde, demonstreerde en stiekem kampeerde, komt de bron van haar onbehagen in beeld, in de vorm van gewiste posts en hele profielen die uit de lucht zijn gehaald.
Net als haar vrienden is ook Sara zelf onzichtbaar geworden. Alsof ze nooit heeft bestaan. Met een treffende eenvoud laat deze film zien hoe ver de effecten van staatsrepressie reiken.
Stills
