Me, a Depiction

Het kan wat ongemakkelijk voelen, voyeuristisch misschien, rondlopen in een intieme ruimte en kijken naar Lisa Schamlé die zichzelf als levend onderdeel van haar eigen performance/installatie op een spiegelend object heeft gedrapeerd. Terwijl jij kijkt, kijkt Schamlé via de spiegel niet alleen naar zichzelf, maar ook terug naar jou, contact zoekend met haar publiek om het actief te betrekken bij het proces dat zich daar voltrekt.

Want in dit derde en laatste deel van haar trilogie over seksualiteit eist Schamlé de autonomie van haar lichaam terug van waar het is zoekgeraakt: in het publieke domein. Dat abstracte gebied waar het vrouwenlichaam altijd blootstaat aan de objectiverende en normerende blik van de ander. Een blik die bizar veel macht heeft over hoe vrouwen naar zichzelf kijken en waarmee ze zichzelf, en ook elkaar, vaak genadeloos beoordelen.

Schamlé wil ontsnappen aan het verstikkende dictaat van een geïdealiseerd lichaamsbeeld. Daarbij wordt de vraag opgeworpen of in de kunst de oordelende blik kan worden vervangen door de onderzoekende.

Winnaar van de Filmfonds DocLab Interactive Grant 2024.

In de performance worden stroboscopische lichteffecten gebruikt die voor mensen met lichtovergevoeligheid of epilepsie mogelijk een risico vormen.