Voor haar invloedrijke korte avant-gardefilm Meshes of the Afternoon werkte de vooraanstaande experimentele filmmaker Maya Deren samen met haar toenmalige echtgenoot Alexander Hamid. De film is zwijgend, met een enkel toegevoegd geluid, zoals een tikkende klok. In 1957 werd een dromerige soundtrack toegevoegd van de Japanse componist Teiji Ito, met wie Deren inmiddels getrouwd was.
Een vrouw (gespeeld door Deren) volgt keer op keer een andere vrouw, gekleed in het zwart, met een bloem in haar hand en een spiegel als gezicht. Telkens wanneer deze geheimzinnige verschijning de hoek om gaat en uit beeld verdwijnt, betreedt Deren een huis. De tweede keer dat ze hier naar binnengaat is haar eerste versie er nog steeds; de derde keer zijn ze met z’n drieën.
De camera volgt de vrouw vanuit opvallende hoeken terwijl de belichting scherpe, diagonale schaduwen creëert in deze zwart-witfilm. Een mes, een telefoon en een sleutel keren telkens terug en vloeien soms plotseling in elkaar over. Vervolgens betreedt een man (gespeeld door Hamid) deze dreigende, cyclische fantasiewereld.
Stills
