In een zinderend woestijnlandschap stuiten drie ezels op een sterrenwacht. Daar gaat niet een wereld, maar een heel universum voor ze open. Palomo, Ruperto en Palaye, want zo heten de dieren, laven zich aan de wonderen der techniek en de oneindige schoonheid van ons sterrenstelsel.
Of zijn de ezels zelf het ware wonder? Het oog van een ezel is een universum op zich. Het oor trouwens ook. Al die ultragevoelige kleine haartjes, zachtjes trillend. De oorschelpen, dan weer plat, dan weer rechtop, draaiend als antennes.
Deze perfect vreemde film laat zich lezen als een gedicht, meesterlijk verteld in beeld en geluid. Regisseur Alison McAlpine, die eerder de lange documentaire Cielo (2018) maakte, nodigt je uit om je eigen verhaal te vormen. Een verhaal over schoonheid die schuilt in het onmetelijke of juist in het minuscule, over hoe we naar dieren kijken, over wat een verhaal allemaal mag zijn? Alles kan.
Stills
