Gedurende twee jaar en op verschillende plekken, dichtbij of ver van de frontlinie, verzamelde regisseur Olha Zhurba de beelden in dit indrukwekkende, persoonlijke en tegelijk metafysische audiovisuele album van de oorlog in Oekraïne.
Vanaf de invasie – de eerste explosies, de evacuatie richting een veiliger plek, rijen wachtende mensen en colonnes met hulpgoederen – tot aan de integratie van de oorlog in het dagelijks leven, met schoolkinderen die geroutineerd naar schuilkelders gaan en vrouwen die in lijkenhuizen hun gedode mannen komen zoeken. Een schurende soundscape die zich van paniek naar stille berusting begeeft, begeleidt en verbindt de beelden, samen met hartverscheurende audiofragmenten uit telefoonoproepen naar noodnummers.
Het hart van de film is een verstilde, minuten durende scène die wordt gefilmd vanuit een dodentransport, dat wordt begroet door knielende bewoners langs de kant van de weg. De camera legt met geduld, respect en een kunstzinnig oog het leed, de angst en de ontgoocheling vast, maar ook de woede, de strijdbaarheid en de hoop van een volk onder vuur.
Stills
