In het aardedonker klinkt gehijg. Haastige voetstappen op bladeren, in de verte blaffen honden. Mannen in gele pakken zetten stukken grond af met linten. Groepjes mensen zoeken hun weg in de stromende regen. Een vervallen schoolgebouw vol achtergelaten schoenen en medicijnstrips, een afbladderende alfabetposter nog aan de muur.
Nicole Vögele begint The Landscape and the Fury, winnaar van de Grand Jury Prize van documentairefestival Visions du Réel, met een reeks van dit soort indrukken, maar langzaam ontvouwt zich een verhaal. Twee parallelle werelden raken elkaar in dit grensgebied in Bosnië: die van asielzoekers die naar Kroatië proberen te komen en die van de lokale bewoners. Door hun eigen ervaringen met oorlogsleed kunnen zij zich maar al te goed voorstellen wat de passerende migranten hebben doorgemaakt.
Vögele neemt de tijd om de beelden hun werk te laten doen. Daardoor word je in het wiegende ritme van dit landelijke gehucht gezogen, terwijl de dreigende soundtrack en de getuigenissen van oorlogen – ver weg en tegelijkertijd nog steeds zo dichtbij – ondertussen voor buikpijn zorgen.
Stills
