Terwijl gewapende conflicten oplaaien aan de randen van Europa, wordt de herdenking van de Tweede Wereldoorlog aangegrepen om de geesten rijp te maken voor hernieuwde strijd. In Azerbeidzjan wordt de recente verdrijving van de Armeense bevolking uit Nagorno-Karabach gepresenteerd als een nationaal succes. En in Rusland wordt de invasie van Oekraïne met veel vlagvertoon, gezwollen taal en tankparades gelijkgeschakeld met de overwinning op het fascisme in 1945.
Ondertussen etaleert het Poolse leger zijn modernste aanwinsten en bekijken inwoners van Kyiv – tussen de luchtalarmen door – de kapotgeschoten tanks die het eigen leger heeft veroverd op de Russen. Alleen in Berlijn heeft het publiek weinig oog voor het Sovjet-gedenkteken in Tiergarten Park en wordt er tijdens een technofeest in de openlucht gedanst alsof morgen niet bestaat.
Filmmaker Vitaly Mansky werd geboren in Oekraïne, maakte in de jaren negentig kritische documentaires in Rusland en woont sinds 2014 noodgedwongen in Letland. Door zonder commentaar te laten zien hoe oorlogsherdenkingen variëren binnen Europa, legt hij een fundamenteel en potentieel gevaarlijk verschil in mentaliteit bloot.
Stills
