De moeder van animatieregisseur Rebecca Blöcher wilde geen gewoon leven leiden. Ze wilde ‘iets meer’, zegt ze in de stop-motionfilm Mama Micra. Haar omgeving begreep dat slecht. Zo bekritiseert een vriendin haar in 1968 in een brief, omdat ze alleen uitgaat en mannen jaloers maakt. Ze adviseert haar om zich ‘vrouwelijk’ te kleden en een kookcursus te volgen. Blöchers moeder sloeg het advies in de wind en trok jaren later, na een scheiding, alsnog de wijde wereld in.
In de film haalt ze, als een vilten figuurtje met haar eigen stem, herinneringen op aan haar vrijheidsdrang. “Ik was een echte vagebond.” Ze reisde naar Syrië en Beiroet, en beneed de nomaden in de woestijn. De laatste tien jaar van haar leven woonde ze in een Nissan Micra. Ze waste zich ’s ochtends in toiletten van hotels en schoof stiekem aan in ontbijtruimtes.
Haar vrijheidsdrang had ook een prijs, want die ging ten koste van het contact met Rebecca, die het relaas van haar moeder tegenkleurt met haar eigen herinneringen. Maar in het liefdevolle Mama Micra is niets onherstelbaar.
Stills
