Met de bouw van een stuwdam in de Se San-rivier in Cambodja kwam het dorp Kbal Romeas onder water te staan. Veel dorpelingen, behorend tot de Bunong-minderheid, accepteerden een vergoeding van de overheid en kregen vervangende woonruimte elders. Ongeveer vijftig families bleven achter in het nabijgelegen bos om hun traditionele manier van leven te kunnen voortzetten. Ze bouwden nieuwe hutten, maar de levensomstandigheden, zonder de meest basale voorzieningen, zijn zwaar. Steun vanuit de overheid is er niet; kracht putten de bewoners uit onderlinge solidariteit.
Alleenstaande moeder Neang houdt de moed erin. Ze vist, bewerkt het land en haalt haar jongste zoon terug uit de stad. Maar met alleen een lagere school is er in Kbal Romeas voor de kinderen geen toekomst. Illegale houtkap heeft het bos uitgedund en veel dieren zijn verdwenen. Buiten het dorp rukt de bananenplantage op.
In het kalme tempo van de bosbewoners filmt regisseur Polen Ly de langzame aftakeling. De Bunong leven in een steeds apocalyptischer landschap van oprukkend water, dode bomen en kale vlakten. Ly’s debuutfilm is het verslag van een ontvolking in slow motion.
Stills
