Wanneer de Iraanse Nasreen veertig wordt, is ze diep ongelukkig met haar rol als louter moeder en echtgenote. Is dit alles waar ze om herinnerd zal worden? Ze besluit haar droom om zangeres te worden alsnog na te jagen. In Iran is dat echter verre van eenvoudig. Het is er voor vrouwen verboden om te zingen in het openbaar. Ook van haar conservatieve echtgenoot hoeft Nasreen weinig steun te verwachten.
Zus Leila is er vanaf het begin bij met haar camera en filmt Nasreen over een periode van zeven jaar. Van dichtbij documenteert ze de worsteling tussen het najagen van een droom en de dagelijkse realiteit: van stiekeme nachtelijke opnamesessies in een auto tot zangoefeningen in de slaapkamer terwijl er een kleuter aan de deur rammelt. Ook is ze getuige van oplopende spanningen in het gezin.
Door de familieband kon Leila Amini bijzonder intieme en rauwe momenten vastleggen. Die positie levert voor de filmmaker ook lastige dilemma’s op. Wat doe je als een naaste overstuur is: blijf je filmen of ben je dan vooral zus en tante? Zowel Nasreen als Leila zetten door, met als resultaat een inspirerend portret van een vrouw op zoek naar vrijheid, en een ode aan zusterschap.
Stills
