In het Brusselse café La Perle amuseren de vaste bezoekers zich graag met het zingen van levensliederen en karaoke. Om herinneringen op te halen of te vergeten, om de sleur te doorbreken of gewoon om plezier te hebben, waarbij de muziek hechte kroegvriendschappen smeedt.
Op liefdevolle wijze registreert de camera de veelal oudere, mannelijke stamgasten tegen de hun vertrouwde achtergrond van donkerbruine schrootjes, bierreclames en knipperende gokautomaten. Ze vertellen wat de muziek van Elvis, Dalida of Johnny Hallyday voor hen betekent en zingen hun favoriete chanson aan de bar vanachter een pintje of in het flikkerende schermlicht van de karaoke-machine.
Natuurlijk is er ook verdiende aandacht voor een zingende kreeft, een muzikale trein en andere caféparafernalia. De kroeg vormt nou eenmaal het trefpunt van vriendschap, van afleiding en van dromen die nooit gaan uitkomen, zoals een van de bezoekers verklaart. De wat tragikomische sfeer van deze ode aan de populaire muziekcultuur mondt vanzelfsprekend uit in een ontroerend slotakkoord.
Stills
