Een jonge man achter prikkeldraad, beschuldigd van diefstal, valt in slow motion neer op het gras. Kunstenaar Ansuya Blom wisselt dit krachtige beeld en andere shots die ze Suriname maakte, zoals van pelikanen die krijsen rond een vissersboot in Paramaribo, af met 8 mm-opnamen van een eerste communie-processie uit haar familiearchief.
Ondertussen horen we een vrouwenstem die voorleest uit Disorderly Families (1982) van Arlette Farge en Michel Foucault. Dit boek bestaat uit brieven uit de archieven van de Bastille, vaak smeekbeden aan de rechter om een echtgenoot of kind op te sluiten, omdat zijn familie er anders aan onderdoor gaat. Ook horen we het strijdlied van de White Horse Society van de Amerikaanse Dakota-stam.
Zo geeft Misty Man te denken over ruimtelijke, maar ook mentale opsluiting, zonder daar een eenduidige uitspraak over te doen. Het gezicht van een jongetje in communiepak is dan ook veelzeggend: door een digitale zoom verandert zijn gelaat in een uit pixels opgebouwd, golvend oppervlak. Maar hoe ver je ook inzoomt, je zult zijn zielenroerselen nooit kennen.
Stills
