De leerlingen op de Weense school waar Ilkay Idiskut lesgeeft komen uit de meest uiteenlopende landen. Elk kind brengt die culturele bagage mee de klas in. Dat horen we, bijvoorbeeld wanneer een jongetje vertelt dat het niet de bedoeling is dat meisjes bikini’s dragen. Van trauma’s die kinderen meedragen ontdekken we flarden, door een verontrustende tekening of door een vraag over gewelddadige kinderontvoering.
Ook als de kinderen elk een iPhone krijgen om mee te filmen, geeft dat een inkijkje in hun persoonlijke levens. Hoe verschillend de 25 jongens en meisjes ook zijn, één ding hebben ze gemeen: ze doen op innemende wijze hun best om Duits te leren. Zij zijn niet de enigen: ruim 60 procent van de kinderen op Weense lagere scholen is van huis uit niet-Duitstalig.
Tegelijkertijd is er een groot tekort aan docenten. Dat spanningsveld nam filmmaker Ruth Beckermann als uitgangspunt tijdens de drie jaar die de opnamen voor de film omspannen. En de impact ervan brengt ze ontroerend in beeld wanneer blijkt dat juf Idiskut met zwangerschapsverlof moet, zonder dat er een vervanger is.
Stills
