De opening van Mi aporte oogt en voelt als propaganda. Blijmoedig spreekt een reporter met vrouwelijke fabrieksarbeiders: toonbeelden van de nieuwe tijden die in revolutionair Cuba zijn aangebroken. In de strijd tegen het imperialisme moeten namelijk ook alle vrouwen aan het werk, heeft het partijbureau bepaald.
Die kritiekloze opening blijkt een schijnbeweging: Mi aporte (‘mijn bijdrage’) geeft een meer genuanceerd beeld van wat het teweegbrengt. Mannen klagen dat hun vrouwelijke collega’s het werk fysiek niet aan kunnen, en dat het ‘paternalisme’ hen dan noopt het over te nemen. Vrouwen leggen uit waarom ze al snel alweer stoppen met werken als de van hogerhand beloofde kinderopvang een wassen neus blijkt.
De film, destijds gemaakt als actueel discussiestuk, biedt nu een intrigerend tijdsbeeld van de nog prille revolutie. Zij en haar medemakers (die zonder hiërarchie op de credits staan) geloven duidelijk in de idealen van de revolutie, maar durven ook vraagtekens te zetten bij de praktijk daarvan. Dat viel helaas niet in de smaak bij de opdrachtgever van de film, de Cubaanse Vrouwenfederatie; uiteindelijk werd de film gecensureerd.
Mi aporte is door Vulnerable Media Lab digitaal gerestaureerd als onderdeel van het Sara Gómez Project.
Stills
