Het duister kan beangstigend zijn, vol vermoed maar ongezien gevaar dat zich niet laat voorspellen. Onderdompeling in het donker kan ook rust geven, een pauzering van alle visuele prikkels waardoor je beter hoort en voelt, en je je op een andere, diepere manier verbonden voelt met de omgeving.
De immersieve performance One Two laveert tussen die twee emoties. De deelnemers betreden een totaal verduisterde ruimte waar vijf dansers de interactie aangaan met hen en elkaar. Nachtzichtkijkers maken het mogelijk de performers te zien, te bespieden, naderbij te kruipen of juist uit de weg te gaan.
De dansers beoefenen ‘holotropisch ademen’, waardoor ze in een andere staat van bewustzijn raken. In een geconcentreerde trance voeren ze een choreografie uit waarin alle stadia van het menselijk samenzijn zich samenballen: het zoeken naar connectie, de strijd om macht, verleiding en aantrekking, de wederzijdse afmatting, het onvermijdelijke einde en de collectieve wederopstanding. Als een prehistorische vorm van cinema heeft dit ritueel genoeg aan wat rook, ritme en klank – en op het einde een klein beetje licht.
Let op: deze performance is in het donker, met nachtzichtcamera's die ook opnemen.
One Two is een co-presentatie van IDFA en Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond.
Stills
