A Frown Gone Mad

Botox, Revolax, Sculptra, Hyaron, Juvederm: allerlei – wellicht niet altijd legale – substanties gaan als zoete broodjes over de toonbank in de Libanese schoonheidssalon van Bouba. Vaardig, maar niet altijd even zachtzinnig spuit zij een eindeloze reeks klanten in met allerhande injectables: middelen die rimpels, lijntjes en fronzen in het gezicht tijdelijk verminderen.

Regisseur Omar Mismar richt zijn camera vanuit een vast standpunt op de patiënten die plaatsnemen op een witte, met plasticfolie omwikkelde behandeltafel. Jong en oud, vrouw en man, van huisvrouw tot hippe influencer: het hele land ondergaat vrijwillig de pijnlijke en bloederige behandeling, die close-up in beeld komt.

Tijdens de behandeling komt de oorlogsdreiging regelmatig ter sprake. Wordt het oorlog? Ga je meevechten? Spraakverwarringen over oorlogen of ontploffingen verraden hoezeer geweld al decennialang bijna continue aanwezig is in het leven van de inwoners van Libanon. Bouba’s medicijn is harde humor, en dus die magische spuit. Een klant formuleert het treffend: “De meeste mensen hier zijn moe en ongelukkig. Bouba neemt de pijn die vanbinnen zit en gaat hem van de buitenkant te lijf.”