Gefascineerd door de mysteries van de quantummechanica overpeinst regisseur Anne Jeppesen hun gevolgen voor het leven van alledag. Want als de staat van deeltjes pas zeker is als ze worden waargenomen, wat betekent dat dan voor de kamer naast je? Jeppesen stelt zich deeltjeswolken voor, die “schudden, glitchen, rinkelen, dansen, springen” – totdat ze ernaar kijkt: “Als ik observeer (…) vervalt de werkelijkheid, van wolken van mogelijkheden tot feiten.”
Ze onderzoekt ook de ervaring van split déjà vu’s, waarin je niet alleen het volgende moment voorvoelt, maar alle mogelijkheden tegelijk – totdat er één bewaarheid wordt. Of gebeuren al die andere opties ook, in ontelbare parallelle werkelijkheden, inclusief net andere versies van Jeppesen zelf? En hoe zit het met haar bejaarde hamster Oliver? Is die, net als de kat in Schrödingers fameuze gedachte-experiment, dood en levend tegelijk zolang niemand naar hem kijkt?
Bij deze mijmeringen zien we een koepel vol bewerkte opnamen van locaties die ook lijken te schudden, glitchen, dansen – alsof de werkelijkheid zichzelf nog maar net bijeen weet te houden, onder onze gezamenlijke blik.
Stills
