In duisternistherapie, geïnspireerd door een Tibetaanse traditie, zit je minstens zeven dagen alleen in een volledig donkere, bij voorkeur geluiddichte ruimte. Viera Čákanyová onderging deze retraite en zette haar radicale ervaring om in een intens zintuiglijk avontuur. Met behulp van AI verbeeldt ze de hypnotiserende fantoombeelden en visuele lichtsensaties die haar hersenen bij gebrek aan zintuigelijke prikkeling zelf voortbrachten.
De tekst in de voice-over is afkomstig van stemopnamen die Čákanyová heeft gemaakt tijdens haar introspectieve reis naar de duisternis. Het donker blijkt verschillende vormen, kleuren en texturen aan te kunnen nemen, die haar helpen een trauma onder ogen te zien.
De beelden brengt ze in beweging in een constante visuele flow, als een permanente metamorfose waarin atomen kunnen vertragen tot een niet-menselijk niveau. Alles is een intermezzo, tussen de ene en de andere manier van zijn, tussen actie en inactiviteit.
Stills
