Favorieten van IDFA's programmeurs

My Homeland, de film van regisseur Tabarak Allah Abbas, werd door Niki Padidar, programmeur van de Youth Competition, als favoriet gekozen.

Padidar prijst de film vanwege de frisse blik op een universeel thema: ontheemding. “Sommige onderwerpen worden vaak clichématig verbeeld, waarbij personages tot eendimensionale types worden gereduceerd en belangrijke nuances worden weggelaten,” legt ze uit. “Deze vooroordelen kleuren ongemerkt onze kijk op de wereld en drijven ons soms uit elkaar. Films die de werkelijkheid genuanceerder en met meerdere lagen tonen, zijn zeldzaam en verdienen extra waardering. My Homeland is zo’n film—een welkome afwisseling van vereenvoudigde vertellingen.”

In My Homeland zijn mensen vervangen door cyborgs, waardoor etniciteit, religie en andere elementen die tot vooroordelen kunnen leiden, verdwijnen. Dit maakt het verhaal over strijd tegen onderdrukking en de zoektocht naar vrijheid herkenbaar en universeel.

“Of je nu anime-fan bent of niet, deze unieke invalshoek biedt een frisse kijk op een bekend thema,” zegt Padidar. “Het verhaal, waarin het stel strijdt tegen dreigende robots om hun kind te redden, is onmiddellijk herkenbaar. De focus ligt op menselijke veerkracht en verbondenheid, in plaats van op uiterlijk, religie of identiteit. My Homeland roept ons op om met de hoofdpersonages mee te leven door hun doorzettingsvermogen en menselijkheid. Het is een krachtige, vermakelijke film—origineel, slim en met vakmanschap gemaakt,” besluit ze.

Chronicles of the Absurd van Miguel Coyula, is een film die programmeur María Campaña Ramia direct in het oog sprong.

De film gebruikt geheime geluidsopnames om een scherp beeld te schetsen van de controle en intimidatie waarmee onafhankelijke kunstenaars in Cuba te maken krijgen.

“Geanimeerde foto’s, illegale audiofragmenten, telefoonvideo’s, grafische kunst en eenvoudige teksten vormen samen een ritmisch maar beklemmend verhaal,” vertelt Ramia. “Zoiets heb ik nog nooit gezien. Met nauwelijks middelen, maar een enorme vastberadenheid, ontstaat hier iets bijzonders. Is dit wel een film? zou je je kunnen afvragen. Net zoals Malevitsj en de suprematisten werken Coyula en Lynn Cruz vanuit niets anders dan hun eigen visie, vrijheid en onafhankelijkheid.”

Voor Ramia was het een bijzondere ervaring: “Ik keek vol verwondering naar Chronicles of the Absurd, zonder precies te weten wat ik voelde, maar volledig meegesleept in de reis van twee dissidenten door een landschap van censuur en repressie. Toen de aftiteling rolde, wenste ik dat iedereen deze film kon zien.”

“Cuba heeft altijd vooropgelopen in de avant-gardefilm – denk aan Nicolás Guillén Landrián of Sara Gómez, van wie de retrospectieve op IDFA 2024 volgens mij een must-see is. Chronicles of the Absurd laat zien dat de artistieke vernieuwing en kritische stem van het eiland springlevend zijn.”

Echoes Within van Pranami Koch is geselecteerd door IDFA’s Associate Programmer van de Competition for Short Competition.

“In deze meeslepende documentaire probeert een filmmaker met een poëtische stem verbinding te maken met haar Koch-wortels, ondanks dat ze haar grootmoeder nooit heeft gekend," vertelt Wakai.

“Ze onderzoekt vragen over identiteit: Wat vormt je tot wie je vandaag bent? Wat ging je vooraf en wat blijft achter wanneer je er niet meer bent?” Voor Wakai nodigt de film heel natuurlijk uit tot deze reflecties, en biedt zo “een diepgaande verkenning van persoonlijke en collectieve geschiedenis.”

“Met de druk om op te gaan in een bredere nationale geschiedenis, verkent de film de gelaagde identiteit van de Koch-gemeenschap door het verhaal van de maker te verweven met de ervaringen van haar gemeenschap, zowel van vroeger als nu. Terwijl hun stemmen en emoties weerklinken in hun eigen taal, voel je als kijker een warme verbondenheid. Met liefde onderzoekt en viert de film de essentie van ons bestaan.”

Laura van Halsema: "Een van de indrukwekkendste films dit jaar is voor mij The Guest van Zvika Gregory Portnoy en Zuzanna Solakiewicz. De film speelt zich af in de zone op de grens tussen Polen en Belarus waar sinds 2021 vluchtelingen aan weerzijde van de grens zeer gewelddadig worden teruggeduwd. Als opgejaagde wilde dieren verschuilen ze zich in de omringende bossen waar een aantal Poolse vrijwilligers hen ’s nachts probeert te helpen.

The Guest gaat over een Pools gezin dat in die zone woont en waar op een dag een jonge Syrische man aanbelt. De film speelt zich voornamelijk in de huiskamer van het huis af, dat omringd is door surveillerende militairen, waar de camera heel precies en verstild de situatie observeert. Het levert zowel een scherp en beklemmend beeld als een buitengewoon menselijke film."

Programmamaker Sarah Dawson koos voor There Are So Many Things Still To Say van Omar Amiralay.

“Ik zal eerlijk zijn: vandaag voel ik me in begrafenisstemming.” Met deze woorden begint toneelschrijver Saadallah Wannous zijn gesprek met Omar Amiralay, terwijl om hen heen monitoren zachtjes piepen en telefoons rinkelen. Het ziekenhuis is een verstilde wereld, losgemaakt van de tijd. Hier, op de delicate grens tussen leven en dood, vinden twee vrienden ruimte voor een diep en kwetsbaar gesprek over de geschiedenis van een regio waarover nog zoveel onuitgesproken is. We delen deze kostbare film met jullie als onderdeel van Dead Angle: Borders-programma.