Schimmels waren er al miljoenen jaren voor ons en zullen ons waarschijnlijk overleven. Terwijl de mensheid probeert de tijd stil te zetten door het verval van materie tegen te gaan, wijzen deze biodestructors ons erop dat alles moet vergaan om in een nieuwe gedaante voort te bestaan.
Dit spannende filmessay heeft een heldere visuele en conceptuele benadering, maar blijft niet bij het abstracte. Samen met de schitterende, macroscopisch gefilmde groei van schimmelculturen, komt onze gehechtheid aan tastbare herinneringen tot uiting in de inspanningen om kunstobjecten, relieken en lichamen van overleden bisschoppen voor teloorgang te behoeden. Grappige interacties op de werkvloer van kunstconservatoren en de devotie van gelovigen bij het aanschouwen van een gerestaureerd schilderij van Maria vormen een prachtige reflectie op onze drang om koste wat kost te willen conserveren.
Met schimmels als metafoor vertelt de film over transformatie. Eerst verslinden ze onze objecten, later verslinden ze ons. En dat is onvermijdelijk. Toch gloort er hoop onder de microscoop: de onstuitbare schimmelvorming is uiteindelijk een sublieme overwinning op de dood.
Stills
